سهشنبه، ۸ امرداد ۱۳۸۱
(July 30, 2002)
☼
º
15:54
× تو نمايشگاه ِ کتاب عزيزترين کتابی که گرفتم جهان ِ افسانه۱ بود: «قصههای ِ برادران ِ گريم». کشش ِ افسانهها و اسطورهها هميشه برام شيرين و شاديبخش بوده. هيچ وقت نمیشه گفت داستانهای ِ امروزي برتري دارن به افسانههايی که حتا نويسندهشون ناپيدا ست. هيچ داستان و هنر ِ مدرنی۲ نمیتونه ريشه نداشتهباشه تو قصه و هنر ِ کهن و تو اسطوره و افسانه.
اين⁀ئه که خوندن ِ چنين چيزی اون هم با قاطعيتی که شناسهی ِ بيشتر ِ گفتارهای ِ نويسندهش⁀ئه میتونه مدتها کلافهم کنه:
«پدری که ماهي ِ سیاه ِ کوچولو برای ِ فرزندش بخواند بسیار بافرهنگتر از مادری ست که داستان ِ دختر ِ شاه ِ پریان برای ِ کودکاناش تعریف کند.»۳
اصل ِ نوشته اينجا ست، مبادا از پس و پيشاش چيزی افتادهباشه.
۱. جهان ِ افسانه، مجموعهی ِ کامل ِ افسانههای ِ برادران ِ گريم؛ ياکوب لودويک کارل گريم (۱۷۵۸-۱۸۶۳) و ويلهلم کارل گريم (۱۷۸۶-۱۸۵۹)؛ برگردان ِ هرمز ِ رياحي، نسرين ِ طباطبائي، بهزاد ِ برکت؛ فکر ِ روز ۱۳۷۸؛ ۷۳۵ صفحه، ۴۲۰۰ تومان
۲. مدرن به معنای ِ امروزين
۳. وبلاگ ِ «اميد ِ ميلاني»، Sunday, July 28, 2002, 5:27 PM