_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

سه‌شنبه، ۱۴  آبان ۱۳۸۱  (November 5, 2002)  ☼

---

º  00:36

× در  ته‌آتری،  قهرمانی،  در  برابر ِ  پادشاه،  برای ِ  نمايش ِ  تيزي  و  قدرت ِ  شمشيرش،  ميله‌ی ِ  فولادي  را  گذاشت  و  با  يک  ضرب ِ  شمشيرش  دو  نيم  کرد  و  همه  به  حيرت  افتادند.
پادشاه  حرير ِ  نرم  و  لطيفی  را  که  هم‌چون  پاره‌ابر ِ  سپيد ِ  صبح‌گاهي  لطيف  و  سبک  بود  به  هوا  رها  کرد  و  در  حالی  که  پرده‌ی ِ  حرير  هم‌چون  توده‌ی ِ  متراکم ِ  دودی  در  فضا  به  آرامي  و  زيبائي  و  ظرافت ِ  يک  روح ِ  سبک‌بار،  باز  می‌شد  و  می‌شکفت،  پادشاه،  به  نرمي  و  آهسته‌گي  و  وقار  و  اطمينان،  شمشيرش  را  از  ميانه‌ی ِ  آن  گذر  داد.  بی  آن  که  احساس ِ  کم‌ترين  مقاومتی  کند،  پرده‌ی ِ  حرير  دو  نيم  شد  و  هر  نيمه‌ئی  در  فضا  به  سويی  رفت  و  از  عبور ِ  شمشير  از  قلب ِ  پرده‌ی ِ  ابريشمي ِ  حرير،  کم‌ترين  چينی  بر  آن  نيفتاد  و  گويی  گذر ِ  شمشير  را  از  ميانه‌ی ِ  خود  احساس  نکرد،  و  شمشير  نيز  چنان  می‌گذشت  که  پنداري  از  قلب ِ  پاره‌ابری  يا  توده‌ی ِ  سپيد ِ  دودهای ِ  سيگار ِ  شاعری  غرقه  در  اثير ِ  خيال  می‌گذرد!

علي ِ  شريعتي
«دوست داشتن  از  عشق  برتر  است»
«کوير»

●

به  ياد ِ  اين  قصه  افتادم  وقتی  ديدم  «شرقي»  نوشته:

«من  يک  مرد ِ  آهنين  نيستم.  رفتم،  چون  فرصت ِ  چندانی  نداشتم  و  خسته  و  دل‌زده  از  نوشتن  بودم  و  برگشتم،  چون  دوباره  فرصت  و  بهانه‌ی ِ  کوچکی پيدا  کرده‌ام  که  بنويسم.»