_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

يک‌شنبه، ۲۸ اردی‌بهشت ۱۳۸۱ (May 18, 2002) ☼

---

º 19:53

×  تو  فکر ِ  يک  سقف  ام...

º 19:47

×  «شهرزاد» ِ  «کورساکوف»  کاری⁀ئه  که  هرگز  از  من  جدا  نشده.  هميشه  کارهای ِ  «کورساکوف»  رو  دوست  داشته‌م،  اما  «شهرزاد»  يه  چيز ِ  ديگه⁀اس.  و  بخش ِ  سوم‌اش  که  با  اون  آرامش ِ  عاشقانه  آغاز  می‌شه:  «شاه‌پور  و  شاه‌دخت»،  Andantino quasi allegretto...  سنگيني ِ  سم‌فوني  رو  نداره  و  خود ِ  «کورساکوف»   به‌اش  سوئيت‌سم‌فونيک  گفته  که  خيال ِمون  رو  راحت  کنه  که  با  يه  سم‌فونی  سر و کله  نمی‌زنيم.  آروم  و  راحت  بشين،  پاهات  رو  دراز  کن،  يا  اصلن  دراز  بکش  و  گوش  بده!  بی‌نياز  به  اين  که  خودت  رو  بکُشی  مثل ِ  وقتی  که  می‌خوای  سم‌فوني ِ  پنج ِ  «بت‌هوون»  رو  گوش  کنی.  نه!  شادي ِ  خوندن ِ  «هزار  و  يک  شب»  رو  داره.  مهم  نيست  اصلن  بدونی  کدوم  قصه  رو  داره  می‌گه.  فقط  به  صدای ِ  آرام‌بخش ِ  شهرزاد  گوش  کن  که  جامه‌ی ِ  ويولون  رو  پوشيده.  و  «شهريار»  باش  که  سرانجام  به  درون  برمی‌گرده  و  پوست  می‌ندازه.  با  افسون ِ  «قصه‌های ِ  شبانه»...

Nikolai Rimsky-Korsakov (1844–1908)
Scheherazade, Symphonic Suite, Op. 35 (1888)

º 17:14

بنگر  ز ِ  جهان  چه  طرف  بربستم،  هيچ
و⁀از  حاصل ِ  ايام  چه  در  دست‌ام،  هيچ
شمع ِ  طرب‌ام  گير،  چو  بنشستم،  هيچ
خود  جام ِ  جم‌ام  گير،  چو  بشکستم،  هيج

خيام