خوشا  راه ‌ِ سفر  فراروی ‌ِ تو  ͡است،
عزيمت ‌ِ خويش  را  به  نسيان  مسپار!

Le Silence de la mer

Le Silence de la mer
خاموشي‌ی ‌ِ دریا


Archives 

Send E-mail

Powered by Blogger

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
 

پنج‌شنبه، ۱۶  آبان ۱۳۸۱  (November 7, 2002) 

º  21:32

×

...  و  سپس،
شايد  به               
!Chris de Burgh

نه!
هنوز  دير  نيست!
هنوز  دست‌های‌ام  در  راه  اند
و  زردي ِ  لزج ِ  دندان‌های ِ  دران  هم‌پا⁀است
کبود ِ  تپش‌ها  را  تا  رقص ِ  فواره‌ی ِ  سرخ،
و  اين  رسالت ِ  ابدي⁀است
اميد ِ  آخر ِ  مخلوقات ِ  آخر ِ  خواب.


هنوز  راه  هست  و  تو  می‌دانی
ایْ  ديگر  يار!
که  زير ِ  پاهامان،  هنوز  مشتی  خاک
تا        مگر  رها  کند  خفقان ِ  پليد ِ  چشم‌ها
دمی  که  در  اوج ِ  به  بازگشت  پيش  رفتن
پروازی  ديگر  از  اين  سان.


و  بدين  سان  آغازی  ديگر.
...
تو  و  از  خاک  و  بارشی  شمالي
و  آذرخش ِ  گم‌شده‌ی ِ  دست‌ها  از  با  هم
که  خوب  خاطره‌ی ِ  تلخ ِ  سايه‌ها  را  خاکستر  کند  و  خاک
و  آسمان،  تهي  از  ابرهای ِ  صلب ِ  کسوفي
به  خاک‌بازي ِ  ما  عاشقانه  چشم  گشايد.

—–

۱ - ۱۵  اردی‌بهشت  ۱۳۷۴
تهران

P