خوشا  راه ‌ِ سفر  فراروی ‌ِ تو  ͡است،
عزيمت ‌ِ خويش  را  به  نسيان  مسپار!

Le Silence de la mer

Le Silence de la mer
خاموشي‌ی ‌ِ دریا


Archives 

Send E-mail

Powered by Blogger

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
 

پنج‌شنبه، ۲۳  آبان ۱۳۸۱  (November 14, 2002) 

º  04:04

× نويسنده

نه،  زيادي  تلخ⁀ئه.  موافق  ام.  شايد  درست  نباشه  اين‌طوري  تموم‌اش  کنيم.  اين  پايان ِ  تلخی⁀ئه،  گرچه  بدبختانه  واقعيت⁀ئه!  اجراکننده‌ها  چي؟  و  تماشاگرها؟  و  جاهايی  که  تصويب  می‌کنن—يا  نمی‌کنن؛  و  البته  به  نفع ِ  واقعيت ِ  رسمي؟  حتمن  می‌گن  بايد  نور ِ  اميدی  نشون  می‌دادم.  امکان ِ  رست‌گاري  و  بهْ‌بودي؛  فردای ِ  بهْ‌تری!  کي؟—کي  می‌گه؟  مديران؛  منتقدان ِ  فرهنگي؛  رسانه‌ها؛  چپ‌ها؛  راست‌ها؛  و  بد  روزگاری⁀ئه  وقتی  چپ  و  راست  يک  حرف  می‌زنند؛  اون⁀هم  در  جايی  که  تنها  واقعيت ِ  بی‌ترديد  صفحه‌ی ِ  تسليت ِ  روزنامه‌ها  س.  نه،  کسی  دوست‌دار ِ  واقعيت  نيست.  همه  دوست‌دار ِ  اون  توافق ِ  عمومي ِ  اعلام‌نشده‌ئی  هستن  که  برای ِ  مدتی  رسمن  واقعيت  ناميده‌می‌شه...

بهرام ِ  بيضائي
«افرا  يا  روز  می‌گذرد»،  ۸۷

P