ایْ باد! نسيم ِ يار داری ز آن نفخهی ِ مُشکبار داری. |
زنهار، مکن درازدستي! با طرهی ِ او چه کار داری؟ |
ایْ گل! تو کجا و روی ِ زيباش؟ که⁀او مُشک ِ تر و تو خار داری. |
ريْحان! تو کجا و خط ِ سبزش؟ او تازه و تو غبار داری. |
نرگس! تو کجا و چشم ِ مستاش؟ او سرخوش و تو خُمار داری. |
ایْ سروْ! تو با قد ِ بلندش در باغ چه اعتبار داری؟ |
ایْ عقل! تو با وجود ِ عشقاش در دست چه اختيار داری؟ |
روزی برسی به وصل، حافظ گر طاقت ِ انتظار داری! |